Twitter ve Facebook Kullanan, Seven, Sevmeyen Herkese İthafen!

Bu seferki hep farklıdır. Her defasında farklı olduğunu kendi kendine kanıtlama çabası içine girerken üretebildiğin en güzel bahane o sefer her şeyin farklı oluşudur. Öyle hissedersin, öyle görürsün, öyle görmek istersin. Farklı olmak insanoğlunun en büyük zaafı değil midir? Farklı bir özelliğin varsa ortaya çıkarmaya, herkesin gözüne gözüne sokmaya çalışırsın. Mutlu olduğunu diğerlerinin de görmesini, imrenmesini istersin. Belki de görmesini özellikle istediğin insanlar için yaparsın bunu.

Şimdi yaşanan aşkların, ilişkilerin de sosyal ağlarda yapış yapış oluşu tam da bundan dolayı.Birine bi’ şey mi hissediyorsun yaz tweeti, sok lafı tamam. Biriyle mi berabersin, hemen bir fotoğraf ve ardından arkadaşlarının beğenme sürecini izlediğin saçma haz. Düşünüyorum da, bu kadar ucuzlamış mı her şey? Hayır. İnsanlar ucuz belki de? Hayır. O zaman hisler basit? Ona da hayır.Hayat tam da bu kadar basit sadece. İlgi görme, sevilme ve beğendirme ihtiyacı gün geçtikçe ve insanlar yalnızlaştıkça kendi içlerine, daha çok belli ediyor kendisini de. Kendimize olan saygımızı bile umursamadan bilgisayarın tuşlarına tüm duygularımızı bırakıveriyoruz işte, hepsi bu.

Bir de bunu eleştirmekten öte, sanki çok aşağılıkça bir şey yapılıyormuşçasına protesto eden ve kendini çok özel sanan bir grup var. Bu gruptaki insanlar eleştirdikleri o sosyal ağların başından kalkmaz ama hiç bir şey paylaşmazlar. Sorsanız iletişim için, takip etmek için vs. gibi cevaplar alırsınız. Şaşırmamak gerek. Türkiye’de dizi izleme oranının yüksekliği kadar “Ben dizi izlemiyorum” diyen insan var. “Kim verdi bu kadar oyu?” diye soruyorduk ya işte, aynı kapı.

Olaylara yukarıdan, aşağıdan, objektif bakmayı bırakmak gerek biraz. Olay yerinin tam göbeğinden yani içimizden ve aklımızdan geçenlere bakmamız yeterli anlamak için. Farklı olmaya çalışmayı anlamak, artık eleştirdiğimiz insanlara kızmayı bırakmamızı ve sadece onları anlamamızı sağlayacak. O fark ediş anında ortada ne Facebook ne Twitter ne başka sanal sosyalleşme aracı kalacak. Ümitsizim ama yine de umutlarım hala var. Dolu tarafından bakmak enayilik, aptallık ve saflıksa ben bunu seçiyorum ve herkese de öneriyorum. En azından cool olmaya çalışıp eline yüzüne bulaştıran kesimde olmak yerine, hala çocukça ve safça duygularını ortalık yerde söylemeye cesareti olanların içindeki o heyecana saygı duyabiliyorum.

Siz de deneyin, pişman olmayacaksınız!